dinsdag 22 maart 2016

Hechting en Vertrouwen


Zo ineens kwam het ter sprake. Dit ene, zo belangrijke onderwerp, waar we eigenlijk zelf nooit zo bij stil hadden gestaan. Iets wat wij als heel vanzelfsprekend mochten ervaren, was nu ineens iets om over na te denken.

Veilige Hechting...
Wij hadden het geluk dat onze kinderen voortkomen uit een liefdevolle relatie. Tamelijk gezond geboren en gegroeid uit vette moedermelk en honderdduizend kusjes. Het geluk dat we bij elk piepje en kreuntje over de wieg hingen, om te kijken of het goed kwam. Het geluk dat we bij alle traantjes voldoende zakdoekjes hadden om ze te drogen, lege knieën om op te zitten. Dat wij oren op stokjes hadden als het om onze baby's ging, alle zintuigen aan, om te achterhalen wat er mogelijk mis was.
Wij mochten onze handen, en dat van onze ouders en familie zo vaak uitstrekken om die kleine wurmpjes op te pakken, op te trekken, rond te leidden of tegen te houden.
Wij hebben het geluk dat onze kinderen dat ook kunnen onthouden, dat wíj het zijn die hun leiding geven, hun verzorgen en beschermen. Dat wij, ouders, grootouders, en wat juffen de eersten zijn die de kinderen verzorgen.
Want hoe anders kan het gaan, als ouders wegvallen, minder bereikbaar zijn door bijv. ziekte of detentie. Door scheuring in de familie of stukgelopen relaties. Als de deur in huis wordt platgelopen door zorgverleners of, zoals op een bedrijf door personeel.

Dan is het des te meer van grote noodzaak dat je kinderen het verschil weten. Het verschil tussen een koffie drinker en een billen veger. Niet iedereen aan de koffie mag je billen vegen, maar een billen veger mag wel koffie drinken.. Dat, wanneer de pauze voorbij is en de familie weer gaat werken, het personeel géén kusje hoeft. Dat, wanneer je je mama op straat kwijt bent geraakt, je niet met een ander mee moet gaan. Kortom dat je kind met álle vragen bij zijn éigen volk terecht kan. En zó kan leren waar de baby's vandaan komen, dat de goudvis en soms ook de mensen dood gaan, dat het goed komt als ouders of grootouders zeggen dat het goed is.

Alleen dan wordt je kind een baken van zelfvertrouwen. Dan kan hij of zij ontspannen de wereld gaan ontdekken en komt het met een zere knie, teleurstelling, een opgelopen blauwtje, een slecht rapport of gewoon een keutel die helaas dwars zit, gewoon weer bij je terug. Zorg dat je klaar zit met een lege knie, een droge zakdoek en een uitgestoken hand.

3 opmerkingen:

Bedankt voor je reactie!